"Το τέλος του κόσμου (μου) - Τρία σενάρια"

Big Crunch 

Κώστας Κουκουζέλης >>

δεν είναι ότι δε με νοιάζει τι λέει ο κόσμος

είναι που όλος αυτός ο συρφετός θα εξαφανιστεί

τη στιγμή που θα περάσω \ ξανά \ το χέρι

γύρω απ’ τη μέση σου

[σε μια καντίνα \ μερικά μέτρα πιο κει \

ο Ζήνων, με τη μεζούρα στο λαιμό, κι ο Αλ

τρώνε βρώμικα και κουβεντιάζουν

αγνοώντας πως εμείς \ λίγο πιο δω \

την ίδια στιγμή ποτίζουμε μ’ αρσενικό

τα ψωμάκια τους]

Big Rip

Μ >>

Δεν είναι που δε με νοιάζει τι λέει ο κόσμος
είναι που τρέμω την ώρα
που θα πάρεις το χέρι σου από τη μέση μου

[Σε μια καντίνα λίγο πιο κει 

ο Ζήνων έχει πετάξει τη μεζούρα 

μα το οξύμωρο έχει ήδη αποδειχθεί 

και η πραγματικότητα δεν είναι από μόνη της πια αρκετή. 

Ο Αλ δεν υπάρχει πια 

έφαγε μόνος του όλα τα ψωμάκια

ο μονοφαγάς]!

Big Chill : reality is not enough

Evi Sou

Ο παρατηρητής:

Δεν ξέρω αν θα επιμηκυνθεί ποτέ το σύμπαν ή ο χρόνος στο άπειρο.

Ίσως να μην το μάθουμε ποτέ.

Όμως το μόνο βέβαιο είναι το πάγωμα του λεπτοδείκτη / καθώς αυτός περνά το χέρι γύρω από τη μέση της, πάλι/ για ν’ αρχίσει μετά, αργά, να κινείται προς τα πίσω, στο προηγούμενο αγκάλιασμα, στο προηγούμενο φιλί / η μνήμη αχόρταγη, ακόμη κι αν πασπαλίζεται μ’ αρσενικό/

[Ο συρφετός εξαφανίζεται με βήματα προς τα πίσω

από την ίδια διαδρομή που ήρθε

Ο Ζήνων ψάχνει ακόμη για τη μεζούρα

βιάζεται να πάει στην καντίνα όπου έχει ραντεβού με τον Αλ

Ο Αλ στην πραγματικότητα δεν πήγε ποτέ. 

Αυτοκτόνησε το προηγούμενο βράδυ 

μπαίνοντας στο κουτί του χωροχρόνου. 

Η μεζούρα στο λαιμό του

θεωρήθηκε ένα ακόμη φετίχ του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του]